Мигъдæу

– ирæттæ, уæлдайдæр та Уæлладжыргомы цæрæг ирæттæ кæмæн табу кодтой, ахæм дзуар. Мигъдæу у æрвон дæтты «хицау». Тæрккъæвдатæ-иу куынæуал æнцадысты кæнæ-иу хус рæстæг куы скодта, уæд-иу Мигъдæумæ куывтой. Хорæрзадыл аудæг дзуæрттæн-иу цы куывдтæ кодтой, уым-иу Мигъдæуы номыл æнæмæнг уыдис сæрмагонд сидт.

…

(«туча – сила») – божество, почитавшееся осетинами-иронцами, особенно жителями Алагирского ущелья. Мигъдау – «хозяин» небесных вод, именно к нему обращались в случае длительной непогоды – засухи или ливневых дождей. В честь Мигъдау всегда поднимался один из тостов осетинских праздничных застолий, посвященных божествам урожая.

см. Ирон адæмы этнографи æмæ мифологи